Przymorze na MyMiniCity.com:
http://www.przymorze.myminicity.com
Zapraszam do klikania!
piątek, 21 grudnia 2007
poniedziałek, 17 grudnia 2007
jak ja lubię spać
jak ja lubię spać
przyjść po pracy
i w miękkie łoże paśćjak ja lubię spać
i dziwią mnie tacy
co po przyjściu z pracy
pracują długie godzinyjak ja lubię spać
jak suseł w środku zimy
zapaść się w sen głęboki
patrzeć na wszystko z góry
jak słońce patrzeć na chmuryjak ja lubię spać
i drugie życie spędzić na spaniu
niźli w ciągłym oczekiwaniuzegarek przez okno wyrzucić
i z wiatrem co czasem jest zwany
z tym czasem co pędzi tysiące lat
już wcale się nie smucić
że skończy się... i spać17 grudnia 07r.
Rysław Mucha
środa, 21 listopada 2007
Dekalog Polaka
Chciałbym przedstawić artykuł pani Zofii Kossak-Szczuckiej:
I tyle na dziś. Gracias.
Zofia Kossak-Szczucka
Dekalog Polaka
"...Jam jest
Polska, Ojczyzna twoja, ziemia Ojców, z ktorej wzrosłeś.
Wszystko, czymś
jest, po Bogu mnie zawdzięczasz.
1. Nie będziesz miał ukochania
ziemskiego nade mnie.
2. Nie będziesz wzywał imienia Polski dla własnej
chwały, kariery albo nagrody.
3. Pamiętaj, abyś Polsce oddał bez wahania
majątek, szczęście osobiste i życie.
4. Czcij Polskę, Ojczyznę twoją,
jak matkę rodzoną.
5. Z wrogami Polski walcz wytrwale do ostatniego
tchu, do ostatniej kropli krwi w żyłach twoich.
6. Walcz z własnym
wygodnictwem i tchórzostwem. Pamiętaj, że tchórz nie może być Polakiem.
7. Bądź bez litości dla zdrajców imienia polskiego.
8. Zawsze i
wszędzie śmiało stwierdzaj, że jesteś Polakiem.
9. Nie dopuść, by
wątpiono w Polskę.
10. Nie pozwól, by ubliżano Polsce, poniżając Jej
wielkość i Jej zasługi, Jej dorobek i Majestat.
Będziesz miłował
Polskę pierwszą po Bogu miłością. Bedziesz Ją miłował więcej niż siebie samego".
I tyle na dziś. Gracias.
czwartek, 15 listopada 2007
Écarté
Historia
Gra ta wywodzi się z XVII Francji. Sama ewoluowała z popularnej gry Wist, później została przeszczepiona na grunt amerykański i sama ewoluwoała w grę o nazwie Euchre, dzisiaj bardziej popularnej. Inne nazwy tej gry oraz ich odmian to: Napoleon, mistigri, pamfilius, lanterlu i inne znane w różnych innych krajach Europy. Dzisiaj w Écarté gra się bardzo rzadko, myslę jednakże, że gra jest warta uwagi. Przybliżę zatem jej zasady.
Zasady
Gra to pojedynek, uczestniczą w niej dwie osoby. Potrzebna jest talia 32 kartowa (od siódemek do asów).
Starszeństwo kart jest następujące (od najmłodszej): 7, 8, 9, 10, As, Walet, Dama i Król.
Istnieje zmienny kolor atutowy.
Przed rozpoczęciem gry należy wybrać rozdającego, najlepiej przez losowanie lub w inny sposób. Rozdający odgrywa ważną rolę w grze.
Rozdający tasuje talię bardzo dokładnie. Rozdaje następnie sobie i przeciwnikowi 5 kart (zgodnie z tradycją najpierw trzy, potem dwie). Jedenastą kartę wyświęca i kładzie pod spód reszty talii. Kolor tej karty wyznacza kolor atutowy w grze. Jeśli kartą tą jest król, rozdający wpisuje sobie 1 punkt.
Przed rozpoczęciem tury, gracze patrzą w swoje karty. Jeśli któryś z graczy ma króla atutowego, wpisuje sobie 1 punkt. Rozdający zadaje przeciwnikowi pytanie: "Gracz, czy proponujesz?".
Jeżeli przeciwnik proponuje, wówczas rozdający ma prawo odpowiedzieć: "Proszę grać.", co oczywiście daje skutek taki, iż przeciwnik nie ma możliwości związanych z zaproponowaniem i przechodzi się do właściwej części gry. Jeśli jednak odpowie: "Proszę.", przeciwnik odkłada dowolną ilość kart na bok (może jedną, może wszystkie) i zamienia je na karty znajdujące się w stosie zakrytym. Po tym ruchu rozdający musi conajmniej jedną kartę wymienić.
Gdy karty zostaną wymienione, przeciwnik także może zaproponować (proponować może w sumie nieskończoną ilość razy). Jeżeli karty w stosie zakrytym się skończą, rozdający musi przetasować wszystkie odłożone karty i umieścić je w miejscu stosu zakrytego.
Gdy przeciwnik powie "Gram" lub rozdający odpowie "Proszę grać", rozpoczyna się właściwa część gry, polegająca na pojedynku.
Pierwszą kartę wystawia przeciwnik rozdającego. Rozdający musi położyć kartę w kolorze wyjścia, musi to być starsza karta, jeśli ją posiada. W wypadku braku posiadania karty w kolorze wyjścia, rozdający ma prawo wystawić kartę atutową. W wypadku braku posiadania jakiejkolwiek karty, należy wystawić blotkę. Gracz który wystawił najsilniejszą kartę, zabiera lewę i tym samym rozpoczyna następną.
Celem tury jest uzyskanie jak największej ilości lew. Celem gry jest zdobycie 5 punktów. A punktacja wygląda następująco:
, a graczem, który zdobył 3 lub 4 karty jest przeciwnik rozdającego, przeciwnik ów zdobywa 1 punkt za turę. Jesli jest to rozdający, rozdający zdobywa 2 punkty.
, a graczem, który zdobył 3 lub 4 karty jest rozdający, rozdający zdobywa 1 punkty za turę. Jeli jest to przeciwnik, przeciwnik ów zdobywa 2 punkty.
, zdobył 5 lew, zdobywa 2 punkty za turę.
Jak już wspomniałem, grę prowadzi się do 5 punktów. Po jednej skończonej turze, rozdającym zostaje gracz, który był przeciwnikiem rozdającego w poprzedniej turze.
Odmiana:
Moja własna propozycja brzmi:
Aby urozmaicić grę, można wyznaczyć specjalną rolę dla waleta przeciwnego koloru niż kolor atutowy (przeciwny do kiera jest pik, a do kara - trefl). Walet ten miałby prawo liberum veto dla króla atutowego, jeśli punkt za niego jest ostatnim, piątym punktem w grze zdobytym bez rozegrania rozdania (jeśli jest takowymż, wówczas rozdania nie trzeba ciągnąć). Walet w kolorze przeciwnym do atutowego, anulowałby daną turę (rozdanie), a wraz z nim punkt. Rozdanie należy wówczas powtórzyć, a powtarza go, kolejna osoba.
gracias.
wszelkie prawa zastrzeżone
Gra ta wywodzi się z XVII Francji. Sama ewoluowała z popularnej gry Wist, później została przeszczepiona na grunt amerykański i sama ewoluwoała w grę o nazwie Euchre, dzisiaj bardziej popularnej. Inne nazwy tej gry oraz ich odmian to: Napoleon, mistigri, pamfilius, lanterlu i inne znane w różnych innych krajach Europy. Dzisiaj w Écarté gra się bardzo rzadko, myslę jednakże, że gra jest warta uwagi. Przybliżę zatem jej zasady.
Zasady
Gra to pojedynek, uczestniczą w niej dwie osoby. Potrzebna jest talia 32 kartowa (od siódemek do asów).
Starszeństwo kart jest następujące (od najmłodszej): 7, 8, 9, 10, As, Walet, Dama i Król.
Istnieje zmienny kolor atutowy.
Przed rozpoczęciem gry należy wybrać rozdającego, najlepiej przez losowanie lub w inny sposób. Rozdający odgrywa ważną rolę w grze.
Rozdający tasuje talię bardzo dokładnie. Rozdaje następnie sobie i przeciwnikowi 5 kart (zgodnie z tradycją najpierw trzy, potem dwie). Jedenastą kartę wyświęca i kładzie pod spód reszty talii. Kolor tej karty wyznacza kolor atutowy w grze. Jeśli kartą tą jest król, rozdający wpisuje sobie 1 punkt.
Przed rozpoczęciem tury, gracze patrzą w swoje karty. Jeśli któryś z graczy ma króla atutowego, wpisuje sobie 1 punkt. Rozdający zadaje przeciwnikowi pytanie: "Gracz, czy proponujesz?".
Jeżeli przeciwnik proponuje, wówczas rozdający ma prawo odpowiedzieć: "Proszę grać.", co oczywiście daje skutek taki, iż przeciwnik nie ma możliwości związanych z zaproponowaniem i przechodzi się do właściwej części gry. Jeśli jednak odpowie: "Proszę.", przeciwnik odkłada dowolną ilość kart na bok (może jedną, może wszystkie) i zamienia je na karty znajdujące się w stosie zakrytym. Po tym ruchu rozdający musi conajmniej jedną kartę wymienić.
Gdy karty zostaną wymienione, przeciwnik także może zaproponować (proponować może w sumie nieskończoną ilość razy). Jeżeli karty w stosie zakrytym się skończą, rozdający musi przetasować wszystkie odłożone karty i umieścić je w miejscu stosu zakrytego.
Gdy przeciwnik powie "Gram" lub rozdający odpowie "Proszę grać", rozpoczyna się właściwa część gry, polegająca na pojedynku.
Pierwszą kartę wystawia przeciwnik rozdającego. Rozdający musi położyć kartę w kolorze wyjścia, musi to być starsza karta, jeśli ją posiada. W wypadku braku posiadania karty w kolorze wyjścia, rozdający ma prawo wystawić kartę atutową. W wypadku braku posiadania jakiejkolwiek karty, należy wystawić blotkę. Gracz który wystawił najsilniejszą kartę, zabiera lewę i tym samym rozpoczyna następną.
Celem tury jest uzyskanie jak największej ilości lew. Celem gry jest zdobycie 5 punktów. A punktacja wygląda następująco:
Jeśli doszło do wymiany kart:
, a graczem, który zdobył 3 lub 4 karty jest przeciwnik rozdającego, przeciwnik ów zdobywa 1 punkt za turę. Jesli jest to rozdający, rozdający zdobywa 2 punkty.
Jeśli nie doszło do wymiany kart:
, a graczem, który zdobył 3 lub 4 karty jest rozdający, rozdający zdobywa 1 punkty za turę. Jeli jest to przeciwnik, przeciwnik ów zdobywa 2 punkty.
Jeśli kótrykolwiek z graczy, niezależnie od tego, czy doszło do wymiany, czy nie
, zdobył 5 lew, zdobywa 2 punkty za turę.
Jak już wspomniałem, grę prowadzi się do 5 punktów. Po jednej skończonej turze, rozdającym zostaje gracz, który był przeciwnikiem rozdającego w poprzedniej turze.
Odmiana:
Moja własna propozycja brzmi:
Aby urozmaicić grę, można wyznaczyć specjalną rolę dla waleta przeciwnego koloru niż kolor atutowy (przeciwny do kiera jest pik, a do kara - trefl). Walet ten miałby prawo liberum veto dla króla atutowego, jeśli punkt za niego jest ostatnim, piątym punktem w grze zdobytym bez rozegrania rozdania (jeśli jest takowymż, wówczas rozdania nie trzeba ciągnąć). Walet w kolorze przeciwnym do atutowego, anulowałby daną turę (rozdanie), a wraz z nim punkt. Rozdanie należy wówczas powtórzyć, a powtarza go, kolejna osoba.
gracias.
wszelkie prawa zastrzeżone
wtorek, 16 października 2007
Ojejq
ojejq wrootscheeL/emm ;pd* dzish`ay ze ssqlki! ;d;d;d;d;d ;p;p; **** heh ;p;p a som osły co vv sql sit nał ;););) :)))))) !!!!!!!!! ??????????? !!!!!!!!! O hehehjaj!!!! wietschie co??? FAyOWE QLLL ZZNAcZkkEi!!!!
pAAaPAaAa bUsSSsSki =*
Tłumacz polsko-pokemoniasty
Ła ł... AlE jAzDa!
pAAaPAaAa bUsSSsSki =*
Tłumacz polsko-pokemoniasty
Subskrybuj:
Posty (Atom)